Pierwsze przejawy malarstwa marynistycznego obserwujemy na ceramice greckiej. W średniowieczu krajobraz morski pojawiał się w niektórych scenach religijnych. Na przełomie średniowiecza i renesansu motyw morski występował dość często, między innymi w twórczości Jana van Eyck’a. W XVI wieku zaczęto malować panoramiczne krajobrazy morskie. Obserwujemy je na przykład w twórczości Joachima Patinira i Pietera Bruegla („Pejzaż z upadkiem Ikara”).
Marynistyka znacząco rozwinęła się w XVII wieku, co miało związek z rozwojem malarstwa krajobrazowego w Holandii. Na początku malowano sceny batalistyczne, a z czasem popularne stały się krajobrazy morskie oparte na realistycznych studiach natury. Na przełomie XVIII i XIX wieku malarstwo marynistyczne rozwijało się także w Anglii. Ówczesnym najwybitniejszym twórcą marynistycznym był William Turner.
Krajobraz morski odegrał bardzo ważną rolę w późniejszych epokach, a głównie w impresjonizmie i postimpresjonizmie.
