U progu II-giej Rzeczypospolitej sprawy morza i wybrzeża znalazły orędowników wśród wybitnych twórców i działaczy kultury, takich jak Stefan Żeromski, Wacław Sieroszewski, Mariusz Zaruski, przy wydatnym poparciu działaczy ówczesnej Ligi Morskiej, dziennikarzy skupionych wokół miesięcznika „Morze” i innych morskich czasopism, rozwinięto szeroką propagandę znaczenia morza dla Polski. W jej wyniku nastąpiło znaczne zainteresowanie społeczeństwa sprawami morza, pojawiły się też w wielu dziedzinach kultury dzieła o morskiej tematyce. Wąski, zaledwie 70-kilometrowy skrawek wybrzeża i stałe zagrożenie ówczesnych Niemiec wobec „Pomorskiego Korytarza”, nie stwarzały szans na przekształcenie Polski w kraj morski. Dopiero przywrócone szerokie 500-kilometrowe piastowskie wybrzeże stworzyło wielkie możliwości rozwoju Polski jako państwa morskiego. Powstała pilna potrzeba zapoznania szerokich rzesz społeczeństwa z morskimi sprawami, wydobycia z wiekowego zapomnienia naszych morskich, wcale niemałych tradycji.
Powstały w 1957 roku Klub Marynistów utworzył 4 czerwca 1968 roku samodzielną organizację w postaci Stowarzyszenia Marynistów Polskich. Zrzesza ona pisarzy, publicystów, plastyków, fotografików, filmowców, malarzy, kompozytorów, posiada 6 oddziałów wojewódzkich i 5 kół terenowych. Zrzesza ponad 300 artystów i twórców kultury, którzy w swej twórczości podejmują tematykę morską i pomorską. Organizacja propaguje też problem czystości morza, wód śródlądowych przymorza.
